Dorosłe dzieci alkoholików (Syndrom DDA)
Podobnie jak ze współuzależnieniem cechy dorosłych dzieci alkoholików nie stanowią jednocześnie objawów dającej się wyodrębnić jednostki chorobowej. Problemy charakterystyczne dla tej grupy osób nie odbiegają daleko od zwykłych problemów życiowych, doświadczanych przez większość ludzi. Należy jednak zaznaczyć, że w wielu przypadkach problemy te występują z dużo większą intensywnością.
Najnowsze badania naukowe również ujawniają, że dorosłe dzieci alkoholików postrzegają je jedynie jako częstsze i bardziej intensywne niż u „normalnych” ludzi. W wielu książkach i artykułach na temat dorosłych dzieci alkoholików wymienia się ich wspólne cechy. Warto wiedzieć, że wyodrębnianie wspólnych cech nie prowadzi do odrzucenia istotnych różnic między tymi dziećmi oraz zanegowania ich indywidualności i niepowtarzalności. Niektóre dzieci pochodzą z rodzin, gdzie uzależnienie od alkoholu było skrzętnie ukrywane, pozostali zaś wyrośli w atmosferze jawnego nadużywania alkoholu. Niektórzy wychowywali się w ubóstwie, inni – w dostatku, niektórzy wzrastali w rozbitych, pozostali – w pełnych rodzinach. Niektórzy doświadczyli przemocy fizycznej i częstego odrzucania, innych zaś otaczano nadmierną opieką. Te różne doświadczenia doprowadziły oczywiście do powstania całej gamy cech charakterystycznych dla dorosłych dzieci alkoholików.
Tutaj więcej przeczytasz o współuzależnieniu w leczeniu alkoholizmu. Warto przeczytać ten artykuł.
Określenie Dorosłe Dzieci Alkoholików używa się w stosunku do tych osób, które pochodzą z alkoholowych rodzin dysfunkcyjnych. DDA doświadczają w dorosłym życiu trudności, których korzenie tkwią w doświadczeniach wyniesionych z rodziny alkoholowej (Kinney, 1996).
Określenie Dorosłe Dziecko Alkoholika zakłada podwójną tożsamość: bycie chronologicznie osobą dorosłą i jednocześnie dzieckiem, gdyż nierozwiązane problemy z okresu dzieciństwa, nieodreagowanie i wyparte urazy stanowią element z przeszłości współwyznaczający funkcjonowanie w życiu dorosłym – funkcjonowanie o cechach niedojrzałości emocjonalno-społecznej. Dorosłe Dziecko Alkoholika ma cechy osobowości będące rezultatem wychowania w dysfunkcyjnej rodzinie. Ujawnia symptomy zaburzeń charakterystyczne dla okresu traumatycznego dzieciństwa. Skoro pierwotne źródło stresu już nie istnieje, tego typu objawy można traktować jako reakcje posttraumatyczne (Jona, 1997).
Bradshaw (1994) stwierdza, że główna przyczyną stawania się dorosłym dzieckiem jest świadomość bycia porzuconym wskutek lekceważenia przez opiekunów potrzeby przynależności do kogoś, której zaspokojenie jest tak ważne w okresie rozwoju. Wewnątrz DDA kryje się małe dziecko, które czuje pustkę i nienasycenie, którego potrzeby pozostają niezaspokojone, gdyż są to potrzeby „dziecka ukrytego w ciele osoby dorosłej".
